Hoe we ons plezier in bewegen bederven. Deel 1
“Ik kan het nog steeds niet, waarom kan het niet wat sneller?!”
Een vraag die meestal samen gaat met een diep doorleefde zucht van frustratie.
Al 30 jaar hoor ik deze vraag en varianten erop in mijn bewegingspraktijk. En ik weet ook al lang: een simpelweg “je bent te ongeduldig” helpt niet echt. Sterker nog: het is voorstelbaar dat je je als cursist onbegrepen voelt. Misschien kom je zelfs niet meer.
Maar wat dan wel?
Mijn antwoord heeft te maken met twee aandachtspunten:
- hoe gaan we met onszelf om als we iets nieuws proberen en
- kennis over de veranderingen in ons lichaam als we anders gaan bewegen.
Het eerste heeft veel te maken met gedachten en emoties. Het tweede gaat over alles waar we nauwelijks of niet bewust van zijn, nl. hoe ons lichaam achter de schermen bewegingen mogelijk maakt.
Beide hebben te maken met hoe ons brein verbonden is met iedere beweging, gedachte en emotie. En omgekeerd. Voor nu wil ik wat meer ingaan op hoe we met onszelf omgaan.
Hoe gaan we met onszelf om?
Het boeiende is: iedereen kan zonder enige kennis nieuwe bewegingen leren. Maar dat vereist wel voldoende vertrouwen in je docent. Daar is veel over te zeggen, maar laten we voor nu aannemen dat dat wel okay zit: je bent voldoende geïnformeerd en je voelt je wel aangesproken door de persoon en de bewegingsdiscipline.
Dan nog blijken er forse krachten aan het werk , die leiden tot frustratie of snel afhaken in een cursus.
Deze krachten komen vooral, en verrassend genoeg, uit onszelf voort
Echt waar, we zijn zelf onze meest harde leermeester.
- Bovenaan de lijst:
die stroom van zelfkritiek (ik zie het ook aan het gezicht van een cursist: diepe frons, afkeuring):
“wat ben ik onhandig”; “na 2 lessen moet ik het toch wel doorhebben”; “wat ben ik toch stijf”. Ieder van ons kan deze lijst spontaan aanvullen.Verder: - vergelijken met anderen (die kunnen het altijd beter)
- overspoeld worden door vervelende herinneringen over sportles op school (toen ook al zo’n kluns, belachelijk gemaakt door medeleerlingen of de leraar)
- of overmand worden door verdriet over het verlies van soepelheid en elegantie door ziekte of operaties
- iedereen kan dit rijtje aanvullen…
Het eindresultaat:
Je voelt je doodongelukkig en daar gaat alle aandacht naar toe.
We kunnen weinig nieuws leren als we gespannen zijn
Feldenkreis (één van de grote pioniers in herstel door zachte beweging) nam ruim de tijd om eerst een cliënt op zijn of haar gemak te stellen.
In zijn visie kan een mens alleen in ontspannenheid leren en openstaan voor nieuwe ervaringen.
En dat staat ook bij Beweegcafé Apeldoorn voorop:
- plezier krijgen in de ontdekkingsreis in je lichaam
- nieuwsgierigheid naar jouw beweging
- loskomen van plaatjes hoe het zou moeten zijn
- respect krijgen voor de grenzen die je lichaam aangeeft
Wat is jouw beweging, vandaag, deze minuut
Hier gaat zorgzame aandacht (mindfulness) over. Open vriendelijke aandacht voor wat NU is.
Lichaamswijsheid is nooit weggeweest
Wij hebben afgeleerd er naar te luisteren door jarenlang negeren van signalen, slechte houding of pijnlijke ervaringen.
Daardoor zijn we stijf, hebben we pijn in ons rug, noem maar op.
Beweeglijkheid kunnen we terugvinden.
Jij “leert” je lichaam geen nieuwe beweging
Jij creëert ruimte en je lichaam maakt de beweging mogelijk.
Dit heet lichaamswijsheid.
En dat kan nog gezellig zijn ook
Daarom oefenen we niet alleen ons lichaam, maar proberen we ook vat te krijgen op die ondermijnende gedachten. Plezier krijgen in die fascinerende onbekende wereld van ons lichaam.
